Home History Bottom





Curiculum
Vitae







Prof. dr hab. Stanisław Kielich
( 1925-1993 )


Kariera naukowa

  • Urodzony: 10 listopada 1925, Czempiń
  • 1955, kończy studia, Wydz. Mat Fiz-Chem. Uniwersytet Poznański
  • 1961, doktorat
  • 1964, habilitacja
  • 1971, profesor nadzwyczajny
  • 1976, profesor zwyczajny
  • 1983, członek korespondent PAN



    Kariera zawodowa

  • 1955-1959, asystent - Zakład Dielektryków IF PAN Poznań
  • 1959-1962, adiunkt - Zakład Dielektryków IF PAN Poznań
  • 1962-1964, kierownik Pracowni Optyki Dielektryków IF PAN Poznań
  • 1964-1966, docent etatowy UAM
  • 1966-1969, kierownik Katedry Fizyki Molekularnej
  • 1969-1975, dyrektor Instytutu Fizyki UAM
  • 1970-1971, "professeur associ'e" Uniwersytet Bordeaux
  • 1973-1993, kierownik Zakładu Optyki Nieliniowej
  • ponad 20 doktorów, 6 doktorów habilitowanych, 3 uczniów ma tytuł profesorski



    Publikacje

  • Autor bądź współautor ponad 300 publikacji
  • Autor książki Molekularna Optyka Nieliniowa (PWN, Warszawa, 1977); tłumaczenie rosyjskie (Nauka, Moskwa, 1981)
  • redaktor (wspólnie z M. Evansem) Modern Nonlinear Optics (Wiley, New York, 1993), trzytomowe opracowanie na temat optyki nieliniowej



    Nagrody i odznaczenia

  • Nagrody Ministra --- wielokrotnie
  • Nagroda Miasta Poznania (1969)
  • Medal Edukacji Narodowej
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1983)
  • Medal im. Mariana Smoluchowskiego (1993)



    Sprawowane funkcje i godności

  • Członek korespondent PAN
  • Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Konferencji EKON
  • Członek Komitetu Fizyki PAN od maja 1972 roku do 1980, członek Sekcji Optyki oraz Komisji Wydawniczej do 1973 roku,
  • Członek Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki I kadencji,
  • Członek Rady Naukowej Instytutu Fizyki PAN od 1972 roku do 1975 oraz od 1981 do 1993,
  • Członek Komitetu Spektroskopii PAN,
  • Członek Międzyresortowej Komisji Ocen Badań Podstawowych w dziedzinie nauk ścisłych (1977),
  • Członek Rady Naukowej Instytutu Biochemii Akademii Rolniczej w Poznaniu od 1972 do 1975 roku,
  • V-ce Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Fizyki Molekularnej PAN w latach 1975-1981,
  • Członek Zespołu d/s Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej Komitetu Fizyki PAN (1972-?),
  • Członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej (1976-?),
  • Członek Komitetu Redakcyjnego {\em Fizyki Dielektryków} wydawanej przez PTPN od 1962 roku,
  • Członek Redakcji Journal of Raman Spectroscopy wydawanego od 1973 roku w Holandii,
  • Członek Redakcji Le Journal de Physique w latach 1980-1983,
  • Członek Redakcji Optica Acta w latach 1982-1985,
  • Członek Redakcji Quantum Optics (1993)
  • Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego



    Ważniejsze osiągnięcia naukowe

  • Opracowanie w latach 1956-1959, wspólnie z Profesorem Piekarą, statystyczno-molekularnej teorii nieliniowych procesów wywołanych w cieczach polarnych działaniem silnych pól: elektrycznego, magnetycznego lub optycznego. W pracach tych po raz pierwszy obliczono bezwzględną zmianę współczynnika załamania światła wywołaną natężeniem silnego światła. A było to w dobie przedlaserowej.
  • Opracowanie ogólnej, półmakroskopowej teorii nasycenia dielektrycznego ( efekt Piekary ) i jej zastosowanie do układów wieloskładnikowych oraz roztworów makromolekularnych. W teorii tej uwzględniono między innymi zmiany przenikalności elektrycznej wywołane fluktuacjami gęstości i polaryzowalności molekuł.
  • Opracowanie statystyczno-molekularnej teorii rozpraszania światła w cieczach i układach wieloskładnikowych z uwzględnieniem zmian polaryzowalności molekularnych wywołanych multipolowymi polami elektrycznymi.
  • Rozwinięcie formalizmu tensorów kartezjańskich z zastosowaniem do jednolitego i ogólnego ujęcia teorii rozmaitych multipolowych oddziaływań molekularnych, refrakcji optycznej i polaryzacji elektrycznej układów wieloskładnikowych oraz zjawisk elektro-optycznych i magneto-optycznych. W ramach tego opisu opracowano oryginalną metodę określania wartości liczbowej kwadrupolowych, oktopolowych i heksadekapolowych momentów elektrycznych molekuł.
  • Pionierskie prace nad wielofotonowym rozpraszaniem światła laserowego przez atomy i molekuły oraz środowiska statystycznie niejednorodne. Przewidziane teoretycznie rejlejowskie oraz ramanowskie rozpraszanie trójfotonowe zostało odkryte w 1965 roku przez Terhune'a, Makera i Savege'a, dając podstawy rozwijającej sie później nieliniowej spektroskopii molekularnej rozproszeń spontanicznych. W 1971 roku Profesor Kielich, wspólnie z fizykami francuskimi z Bordeaux, odkrył kooperatywne rozpraszanie trójfotonowe, które teoretycznie przewidział 4 lata wcześniej.
  • Opracowanie teorii optycznego indukowania anizotropii elektrycznej, magnetycznej lub optycznej w ciałach izotropowych. Przewidziana teoretycznie nieliniowa aktywność optyczna została w 1971 roku odkryta w laboratorium Profesora Fabielińskiego w Moskwie.
  • Rozwinięcie teorii generowania drugiej harmonicznej światła oraz mieszania częstości optycznych w ciałach elektrycznie spolaryzowanych. Teoria ta znalazła praktyczne zastosowanie w laboratoriach francuskich i amerykańskich do określania hyperpolaryzowalności molekuł dipolowych.
  • Teoretyczne prace przewidujące możliwość odkrycia nowych nieliniowych zjawisk optycznych w ciałach namagnesowanych. Okazało się, że w kryształach optycznie nieaktywnych można obserwować nieliniową, magneto-optyczną dwójłomność oraz rotację w konfiguracjach Voigta lub Faradaya. Prace te zapoczątkowały nową dziedzinę nieliniowej magneto-optyki kryształow.
  • Zapoczątkowanie optyki nieliniowej substancji makromolekularnych oraz koloidalnych. Prof. Kielich zaproponował w szczególności nowe metody określania wartości i znaku anizotropii optycznej biomakromolekuł oraz cząstek koloidalnych. W literaturze przyjął się termin: funkcje Langevina-Kielicha, dla wprowadzonych w tej teorii uogólnionych funkcji rozkładu.
  • Opracowanie teorii multipolowych polaryzowalności elektromagnetycznych, która została zastosowana do nieliniowej magnetyzacji, wielofotonowych przejść multipolowych oraz aktywności optycznej.
  • Pionierskie prace nad teorią hyper-ramanowskiego rozpraszania światła w gazach i cieczach, którą następnie Profesor Kielich wspólnie ze swoimi uczniami rozszerzył na badania spektralne widm oscylacyjnych i rotacyjnych.
  • Prace teoretyczne w dziedzinie optyki kwantowej, które w ostatnich latach podjął Profesor Kielich wspólnie z grupą swoich uczniów. W pracach tych badano możliwość otrzymywania nieklasycznych stanów pola w nieliniowych procesach optycznych. Prace tego typu mają fundamentalne znaczenie dla poznania kwantowej natury pola. Prowadzone w grupie Profesora Kielicha badania dotyczyły możliwości otrzymywania światła o rozgrupowanych fotonach ( photon antibunching ) oraz stanów ścieśnionych pola ( squeezed states ).

    Opracowanie: Prof. R. Tanaś
    Home History Top
    Last Update: November 17, 1997